BİRŞEY OLMUYORSA, GERÇEKTEN OLMAMASI GEREKTİĞİ İÇİN OLMUYORDUR;YA DA ÇOK DAHA İYİSİ
OLACAĞI İÇİNDİR.

MEVLANA

Hani kimseye ah etme,kimsenin ahını alma derler ya...

Bir haftadır,rüyalarımda,uyandığımda,uyumaya çalıştığımda,neredeyse her an bir kişiye ahh edip duruyorum.Bunu yapmaktan nefret ediyorum ama kendimi durduramıyorum.Gerçi ah denilen şey var mı? ya da tutarmı? bilmiyorum.Bu kadar zaman sadece sustum.Ama artık dayanamıyorum!

Senelerimi,insanlara olan inancımı,güvenimi,hayallerimi,umudumu alan arkanda boş bir beden bırakan adam!Eğer üzerinde bir hakkım varsa;HAKKIMI HELAL ETMİYORUM!

Yaşanan herşeyin bir bedeli varsa,ben o bedeli fazlasıyla ödedim.İlahi Adalet varsa eğer,bir gün seni de bulmasını dilerim.İnşaallah o günleri görecek kadar yaşarım...

Yeni hayatta yeni biri var gibi..Sempatik,ilgili, bayağı yakışıklı(ben sevmem ama)bir araya geldiğimizde çok gülüp,gevezelik ettiğimiz,son zamanlarda yanımda olmasından hoşlandığım biri işte.Fakat olmalı mı olmamalı mı? diye kafa yormaya başladım.Güya herşeyi akışına bırakacaktım,ama olmuyor işte.Tabii bunun en önemli sebebi eskisinin peşime düşmüş olması hala görüşmüyorum ama dedim ya yüreğim onda diye.
Konuyu kızlara açtım,hepsi bir ağızdan amaan bırak eskiyi,yeni bir başlangıç yap diyorlar.İyi diyorlar da başka birini severken biriyle olmakta onu kandırmak gibi geliyor bana,resmen riyakarlık yapmam gerekecek ki ben bunu yapamıyorum!Ben böyle söyleyince kızlar deliriyor,yeter artık saç baş yoldurma diyorlar.
Olsa bir türlü olmasa bir türlü diyorum,başımda o kadar sorun varken bi de buna kafa yormak istemiyorum.Galiba yine zaman babaya teslimim..

Arzu'Kararsız'

Eski hayat peşimi bırak!

Tam oh yeni bir hayat başlıyor derken;eski hayattan biri hoop bir anda hayatına girmeye çalışıyor!Sinirleniyorum,üzülüyorum,kafam karışıyor ama şimdilik kararlıyım hayır diyorum.Ama ne yalan söyliyeyim yüreğim hala evet demekte,inşallah şimdilik yüreğimde ki dilime düşmez..

Daha önce de demiştim ya her şey üstüste geldi diye,işte o zamanlarda asla yanımdan ayrılmayacağını düşündüğüm sevdiğim beni bırakıp gitti.Ben bu 10 ayda onu hiç görmedim,konuşmadım,ismini dahi ağzıma almadım.Paşamın şimdi aklı başına gelmiş olacak ki telefonum durmadan çalıyor,açmıyorum mesaj geliyor.Ah aklımdan neler geçiyor,açıp telefonu bağırıp çağırmak istiyorum.Niye diye?Hiç birşey söylemeden 6 seneyi nasıl sildin diye?Ama susuyorum.
Kendimden de korkuyorum diyorum ya bu yüreğe sözümü geçirmem lazım!Sadece nasıl yapacağımı bilmiyorum:(

Sil Baştan

Hayata sıfırdan başlamaya karar verdim.Yaşadığım şehri değiştirdim,yeni bir ev,yeni bir iş,yeni arkadaşlar,yeni bir ben...

Taşınalı 3 hafta oldu,işe başlayalı iki hafta oldu.İşyeri evime bayağı uzak ama şartları iyi haftasonları tedavi,ya da annemlerin yaşadığı şehre gitmekle geçiyor.Düşüncelerimi dağıtmayı başardım gibi,daha iyi hissediyorum.Zaten iş yoğun bütün gün bişey düşünecek vaktim olmuyor:)Ama akşamları hala kafama takılan şeyler yok değil.
Hayat, bana yaşattığı zorlukların yanında aslında ne kadar şanslı olduğumu da gösterdi.İş bulmakta hiç zorlanmadım,ev bulmakta da öyle,tedavide çok iyi gidiyor.İşte bu yüzden her sabah Şükrediyorum,bu kadar şeyi yalnız başıma başardıktan sonra geriside gelir diyorum.

Hayat Sil Baştan...

Tanrılar insanlardan sevgiyi saklamışlar.Nereye mi?İnsanlarn bakmayacağı,bulamayacakları o yer;insanoğlunun ruhunun içiymiş.
Pandora'nın kutusunda ise ''umut'' saklandığı söylenir.Kutu açılmadıkça umut hep oradadır,asla kaybolmaz denir ya.
Umudu kaybettim,aramak içimden gelmiyor...

Hep mi karamsar olur insan,böyleyim işte! belki bir gün mutlu olmayı hatırlarım.

6 ay

6 ay olmuş.Hastalık,yalnızlık,kendimi arama hallerim.İnanılmaz ama zaman çabuk geçti.Bu zamanda farkettiğim en önemli şey hastalık,işsizlik,yalnızlık fena ama en fenası aşkın acısıymış!Hala yüreğim sızlıyor,bu ne zaman geçer bilen var mı?